wytłuc — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk Vd, wytłuctłukę, wytłuctłucze, wytłuctłucz, wytłuctłukł, wytłuctłukli, wytłuctłuczony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} uderzeniem wybić coś, wypchnąć (zazwyczaj szybę) : {{/stl 7}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wytłuc — dk XI, wytłuctłukę, wytłuctłuczesz, wytłuctłucz, wytłuctłukł, wytłuctłuczony, wytłuctłukłszy rzad. wytłukiwać ndk VIIIb, wytłuckuję, wytłuckujesz, wytłuckuj, wytłuciwał, wytłuciwany 1. «uderzeniem wypchnąć, wysadzić skądś, wybić» Wytłuc szybę… … Słownik języka polskiego
wytłuc się — {{/stl 13}}{{stl 7}} zostać wytłuczonym : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wytłukły nam się wszystkie talerze. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
obić — dk Xa, obiję, obijesz, obij, obił, obity obijać ndk I, obićam, obićasz, obićają, obićaj, obićał, obićany 1. «uderzeniem spowodować uszkodzenie, wyszczerbienie, odpadnięcie czegoś; obtłuc, obtrącić» Obić dzbanek, filiżankę. Obić tynk ze ściany. 2 … Słownik języka polskiego
wybić — dk Xa, wybićbiję, wybićbijesz, wybićbij, wybićbił, wybićbity wybijać ndk I, wybićam, wybićasz, wybićają, wybićaj, wybićał, wybićany 1. «uderzeniem spowodować wypadnięcie czegoś; wypchnąć, wysadzić, wytłuc, wytrącić coś» Wybić szybę. Wybić dno… … Słownik języka polskiego
wygrzmocić — dk VIa, wygrzmocićcę, wygrzmocićcisz, wygrzmocićgrzmoć, wygrzmocićcił, wygrzmocićcony «obić kogoś mocno; wytłuc, wyłomotać, wyłoić» Wygrzmocić kijem, pięściami. □ Jak się Mazur rozochoci, co na drodze, to wygrzmoci … Słownik języka polskiego
